پرداختن به موضوعات حیا، عفاف و حجاب در تمدن‌های مشرق زمین از نگاه ویل دورانت، اهمیت و پایبندی به این مفاهیم را ـ که جلوه‌هایی بیرونی و درونی از اخلاق‌اند ـ در میان آنان می‌رساند و نشان می‌دهد که وجود و رشد آموزه های اخلاقی و پایبندی به این مفاهیم در پیشرفت هر تمدنی تاثیر بسزایی دارد. سوال اصلی تحقیق حاضر به اهمیت حیا، عفاف، حجاب در تمدن‌های مشرق زمین بر اساس تاریخ و تمدن ویل دورانت می‌پردازد و سوالات فرعی تحقیق حاضر نیز ناظر به اهمیت و میزان پایبندی به حیا، عفاف و حجاب در غرب آسیا، شرق آفریقا، آسیای مرکزی و شرق آسیا بر اساس تاریخ و تمدن ویل دورانت می‌باشد. ایده اصلیِ در این پژوهش، آشنایی با چگونگی رفتارهای مردمان تمدن‌های مشرق زمین مبتنی بر حیا، عفاف و حجاب است که زمینه را برای بررسی‌های تطبیقی تفاوت‌های زیستنِ مبتنی بر حیا، عفاف و حجاب در جوامع باستانی گوناگون مشرق زمین فراهم می‌کند. حیا، مفهومی است که روی تمام رفتارهای انسان در زندگی می‌نشیند. در آموزه‌های دینی، حیا در شئون زندگی انسان نظیر درس خواندن، انتخاب شغل، خوابیدن، تفریح کردن، انتخاب غذا و موارد بسیار دیگری حضور دارد. حال اگر حیا در مسایل جنسی باشد، عفت نام دارد و وقتی می‌گوییم عَفَّ (عفت ورزید) یعنی کَفَّ (خودداری ورزید)؛ به واقع عفت، یکی از شبکه‌های حیا است و رابطه آنها عموم و خصوص مطلق است. با این توضیحات معلوم می‌گردد که حجاب، یکی از مصادیق و می‌توان مدعی شد که مهم‌ترین ظهور و بروز عفاف است و منظور از آن، کیفیت و کمیت پوشش زنان است که برای زنان در برابر مردان نامحرم واجب شده و مخصوص زمانی است که از قلمرو خصوصی خانواده خارج می‌شود. یافته‌های این تحقیق نشان می‌دهد که هر تمدنی که ارزش گذاری آن بر اساس آموزه‌های اخلاقی است، رشد کرده و وجود حیا، عفاف و حجاب به جنبه‌های معنوی و حتی مادی تمدن، یاری می‌رساند. روش تحقیق پژوهش پیش رو، بیشتر توصیفی است؛ یعنی بحث و تحقیق در این نوع مطالعات اخلاقی، تجربی و نقلی و نه استدلالی و عقلی است.