تاریخ نشان داده است که سرنوشت بشر را در لحظه روی دادن این تلخیها نمینویسند، اگر جز این بود با شهادت امام حسین علیه السلام تاریخ مبارزه حق و باطل باید به پایان میرسید. روی دیگر سکه شهادت، حیاتبخشی آن است. اگر یک روی سکه شهادت پرکشیدن جسم شهیدان از میان مردمان باشد روی دیگر آن به دلیل ویژگی ذاتی شهادت و زنده ماندن شهید که قرآن در آیه ۱۵۴ سوره بقره و آیه ۱۶۹ سوره آلعمران بدان گواهی داده، دمیده شدن روح تازه به کالبد جامعه و آشکار ساختن ارزشهای نهفته و تضمین تداوم پیمودن راه درست به سوی هدف است. تاریخ بشریت و تاریخ اسلام نمونههای پرشماری را در این باره به ما معرفی کرده است. همان طور که اسطورهها در تاریخ افسانهای و نیمافسانهای ملتها نقش هویتبخشی دارند، قهرمانان امت اسلامی مانند سیدحسن نصر الله هم اسطورهوش هویتبخش تمدن نوین اسلامی هستند.
به حکم وعده الهی، تلخی کوچ سید مقاوم سپهر مقاومت نخواهد پایید و کام اسرائیلیهای یزیدی پست پلید خبیث زودتر از آن که بپندارند آکنده از زهر پلشتیهایشان خواهد شد و نفرین ابدی خدا و فرشتگان خدا و اولیای خدا و بندگان نیک خدا و همه انسانهای حقجو بدرقه راهشان به سوی زبالهدان خواهد بود. این وظیفه بزرگ بر دوش نویسندگان و پژوهشگران و هنرمندان سنگینی میکند که از هر راه ممکن برای زنده نگاه داشتن مسیری که سید مقاومت آن را هموار کرد بکوشند.
قلبهایمان از زخم جانکاه شهادت سید مقاومت فشرده است و عصاره اندوه بزرگ نشسته بر دلهایمان در جامه سرشگ از دیدگانمان جاری است، اما امیدوارتر از همیشه چشم به آینده دوختهایم، سستی به دل راه نمیدهیم و گامهایمان را کوتاه و آهسته نمیکنیم. بر این باوریم که در هنگامه ” ابْتُلِيَ الْمُؤْمِنُونَ” و در کارزار “زُلْزِلُوا زِلْزَالًا شَدِيدًا” (برگرفته از احزاب، ۱۱) و حتی در زمانهای که زمزمههای “وَتَظُنُّونَ بِاللَّهِ الظُّنُونَا” گوشهایمان را میآزرد، باید “اذْكُرُوا نِعْمَةَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ” را در برابر دیدگانمان نهیم و به “جُنُودًا لَمْ تَرَوْهَا” (برگرفته از احزاب، ۹) باور داشته باشیم.
