جهانگردی پدیده ای چند بعدی است که در راه گسترش خود، بیشتر حوزه های تجربه و دانش بشری را درمی نوردد. از آن جا که جهانگردی یکی از فعالیت ها و پدیده های دیرپا در تاریخ بشر است که البته در طول زمان دچار تحولات شکلی جدی شده است، برای مطالعه آن و رسیدن به سیاست های مشخصی در این زمان ناچار از بازگشت به گذشته و مطالعه تمام اشکال گوناگون این پدیده در طول تاریخ تمدن های بشری هستیم. کتاب «جهانگردی (ارتباطی میان فرهنگی)» در سه فصل با عنوان های «جهانگردی در جهان معاصر؛ یک رویکرد میان فرهنگی»، «جهانگردی در اسلام؛ یک رویکرد میان فرهنگی» و «جهانگردی در ایران؛ یک تحلیل سیاست گذاری» به مساله جهانگردی، فرهنگ و ارتباطات میان فرهنگی پرداخته است. در این اثر، از آن جا که به جهانگردی با رویکرد میان فرهنگی پرداخته شده است، به فصل مشترک کشورها به ویژه کشورهای مسلمان تاکید دارد و آماری که در کتاب ارایه شده مربوط به این کشورهاست. همچنین پیوندی که میان جهان معاصر، اسلام و ایران وجود دارد از مسایلی به شمار می رود که کتاب در توسعه جهانگردی بر آن تاکید دارد. تعریف جهانگردی، سیاستگذاری های آن، جهانگردانی که به کشورهای اسلامی و ایران سفر کرده اند، جهانگردان مسلمان، سیمای جهانگردی در اسلام، فرهنگ و بینش اسلامی، اصول فلسفی، اجتماعی و حقوقی آن، همچنین برنامه های توسعه عمرانی در ایران از برنامه سوم تا ششم در کتاب «جهانگردی» بررسی شده اند.