دست یابی به تمدن نوین اسلامی، هدف نهایی انقلاب اسلامی است. در مسیر رسیدن به این مقصود و آرمان بزرگ، عوامل و موانع متعددی دخیل هستند. پرداختن به بعضی از عوامل موجب تسریع این حرکت خواهد شد. هدف این پژوهش بررسی نقش و کارکرد ابعاد فرهنگ زیارت در ساحت تمدن سازی و البته در بستر تحقق فرآیند اهداف انقلاب است. فرهنگ زیارت به ویژه در قرائت شیعی دارای مبانی مستدل و متقن و آثار و کارکردهای متعددی است. اگر چه زیارت از عوامل استمرار و استقرار جامعه شیعه در طول تاریخ بوده اما به نظر می رسد با توجه به ظرفیتی که راهپیمایی اربعین در عرصه عمل نشان داد، نیاز به فعالیت های جدی‌تر در عرصه‌های اندیشه ورزی، سیاستگذاری و برنامه ریزی وجود دارد. در این رساله تلاش شده است تا نسبت دو حوزه کلان زیارت و تمدن تبیین شود و در واقع طلیعه‌ای برای فعالیت های پژوهشی آتی باشد.ترمینولوژی دو مفهوم اصلی زیارت و تمدن نوین اسلامی بدین جهت مورد مطالعه قرار گرفت تا تمایز و حتی تباین مفهومی این واژه‌ها در منابع اسلامی با مفاهیم مشابه در مطالعات موجود مشخص گردد. پس از مطالعه کتابخانه‌ای و انجام مصاحبه نیمه ساخت یافته با صاحب نظران این حوزه از روش گرندد تئوری برای تحلیل داده‌های حاصل از مصاحبه استفاده شده است که شامل سه مرحله کدگذاری باز، کدگذاری محوری و مقوله بندی می باشد. نتایج حاصل ما را به این مهم رهنمون می سازد که زیارت در هر دو بعد اندیشه و انگیزه انسانی، عقل و احساس و معرفت و محبت، زائر را با مزور پیوند می دهد و همین پیوند حقیقی اگر مبتنی بر نگاه و فهم درست از زیارت باشد در رشد معرفت، فرهنگ، کمالِ فکری و تکامل روابط انسانی به عنوان پایه‌ی اصلی تمدّن، نقشی بی بدیل ایفا خواهد نمود. علاوه بر این در جنبه‌های سخت افزاری و نرم افزاری تمدن نوین اسلامی به ویژه در زمینه سبک زندگی، ظرفیت های زیادی دارد که مستلزم تلاش های نظری و فکری بیشتری ست تا چارچوب های فکری مشخص و روش شناسی نوینی در این زمینه استخراج شود.