هدف پژوهش حاضر، شناسایی و ضعیت گذار تمدنی از نفت و همچنین شناسایی درآمدهای جایگزین نفت در کشورهای صادرکننده نفت است. گذار از نفت به معنی جایگزین کردن این منبع انرژی با انرژی های تجدیدپذیر و پاک است. که به یکی از مهم ترین مسائل روز کشورهای اروپایی و همچنین کشورهای صادرکننده نفت تبدیل شده است. کاهش اتکای شرکت ها به سوخت های فسیلی و حرکت به سمت انرژی های پاک در سال های اخیر شتاب بیشتر ی گرفته است. مشکلات ناشی از آلاینده های نفتی و مسائل زیست محیطی و تجدیدناپذیر بودن و اتمام این منابع انرژی باعث شده است کشورها به فکر تامین انرژی پایدار باشند. صنعت نفت یکی از مهم ترین ارکان اقتصادی کشورهای صادرکننده نفت محسوب می شود. کاهش ذخایر اثبات شده نفت و گاز متعارف در میادین عظیم و فوق عظیم، حقیقتی است که هم اکنون بازارهای جهانی نفت و گاز آن را پذیرفته است. و هر گونه احتمال کاهش در تقاضا و ترجیح کشورهای توسعه یافته به استفاده از انرژی جایگزین و یا روی آوردن این کشورها به تامین نفت مورد نیاز خود ازمنابع غیرمتعارف می تواند به عنوان یک خطر اقتصادی برای کشورهای صادرکننده نفت تلقی شود. بنابراین ضرورت پژوهشی که تاثیر این گذار را بر درآمدهای نفتی کشورهای صادرکننده نفت و درآمدهای جایگزین مناسب برای این کشورها را مورد بررسی قرار دهد ضروری به نظر می رسد. در این پژوهش ما با روش مقایسه ای به مقایسه سیاستگذاری اقتصادی ایران و عربستان می پردازیم. و شاخص های گذار از تمدن نفتی از جمله: گردشگری، مالیات، انرژی های تجدیدپذیر، صنعت و کشاورزی است. که ما ایران و عربستان را بر اساس این شاخص ها مورد مقایسه قرار می دهیم. نتایج پژوهش نشان می دهد که با توجه به درآمدها کشورها در این 5 شاخص ایران بهترین عملکرد را در حوزه انرژی های تجدیدپذیر و کشاورزی داشته است . همچنین عربستان سعودی در حوزه گردشگری ، صادرات و تولید محصولات کشاورزی و صادرات غیرنفتی رشد خوبی را داشته است. و همچنین در حوزه انرژی های تجدیدپذیر نیز روند افزایشی را داشته است. اما به صورت کلی عربستان در سیاستگذاری های اقتصادی جایگزین نفت در این روند 10 ساله عملکرد بهتری را داشته است. و برای ایران توجه به توسعه گردشگری کشاورزی و توسعه جزایر توریستی و درآمدهای گردشگری و همچنین توجه به صادرات غیرنفتی مثل صنایع پتروشیمی و فولاد پیشنهاد می شود