نتایج تحقیق نشان می‌دهد که تمدن ایران باستان به ویژه در عصر هخامنشی و ساسانی، نه تنها بر اساس سنگ‌نبشته‌ها، متون و نوشته‌های تاریخی و مذهبی و اندرزی، ما شاهد توجه به حقوق بنیادین بشر از جمله حقوق کودکان، کارگران، زنان، زندانیان و مردم ساتراپ‌نشین مناطق تحت سلطه ایرانیان هستیم، بلکه با مصادیق انکارناپذیری هم‌چون منع‌ برده‌داری در سرتاسر قلمرو بزرگ تمدنی ایران، شناسایی و احیای حقوق برابر میان زن و مرد، توجه به حقوق کودکان به ویژه حقوق آموزشی و پرورشی آن‌ها و منع شکنجه افراد بزه‌کار و تحدید قدرت پادشاه در زمینه کیفربخشی روبرو هستیم. افزون بر این، در تمدن ایران باستان، شاهد اشاعه برخی از حقوق مرتبط با مذهب زردشتی در جامعه نیز می‌باشیم. به گونه‌ای که علاوه بر پادشاه و حقوق عرفی، شاهد اجرایی شدن برخی احکام و قوانین مرتبط با مذهب زردشتی در جامعه هستیم. بنابراین می‌توان نتایج تحقیق حاضر را این گونه تبیین نمود که تمدن ایران باستان در پرتو نظام حقوقی و کیفری متناسب و در پیش گرفتن یک سیاست مذهبی روادارانه و در نهایت برقراری امنیت و ثبات سیاسی و اقتصادی در کل امپراتوری و تحدید مراجع قانون‌گذاری، زمینه تحقق حق‌های بشری در آن دوران را فراهم نمود.