برتراند آرتور ویلیام راسل

بیوگرافی

برتراند آرتور ویلیام راسل (زاده ۱۸ مه ۱۸۷۲ – درگذشته ۲ فوریه ۱۹۷۰) ریاضی‌دان، منطق‌دان، فیلسوف و روشنفکر عمومی بریتانیایی بود. او بر ریاضیات، منطق، نظریه مجموعه‌ها و حوزه‌های مختلف فلسفه تحلیلی تأثیر داشت. او یکی از منطق‌دانان برجسته قرن بیستم و یکی از بنیان‌گذاران فلسفه تحلیلی، همراه با سلف خود گوتلوب فرگه، دوست و همکارش جورج ادوارد مور و شاگرد و شاگردش لودویگ ویتگنشتاین بود. راسل به همراه مور «شورش علیه ایده آلیسم» بریتانیا را رهبری کردند. راسل همراه با معلم سابقش آلفرد نورث وایتهد، Principia Mathematica را نوشت که نقطه عطفی در توسعه منطق کلاسیک و تلاشی بزرگ برای تقلیل کل ریاضیات به منطق بود. مقاله راسل «درباره دلالت» به عنوان «پارادایمی از فلسفه» در نظر گرفته شده است. در سال 1950، راسل جایزه نوبل ادبیات را «به‌خاطر قدردانی از نوشته‌های متنوع و مهم او که در آن از آرمان‌های بشردوستانه و آزادی اندیشه دفاع می‌کند» دریافت کرد. او همچنین برنده مدال دی مورگان (1932)، مدال سیلوستر (1934)، جایزه کالینگا (1957) و جایزه اورشلیم (1963) بود.

کتاب های مرتبط

مشاهده همه

2 کتاب