اين مقاله تلاشي است براي بررسي جايگاه انگاره گفتگوي تمدن ها در نظريه روابط بين الملل. از ميان نظريه هاي روابط بين الملل سازه انگاري به عنوان يکي از بسترهاي نظري مناسب براي جذب اين انگاره انتخاب شده است، زيرا اين نظريه بر ابعاد هستي شناختي روابط بين الملل، بر ساخته بودن واقعيت بين المللي، و دگرگوني پذيري روابط بين الملل تاکيد دارد و بر مبناي اين دگرگوني پذيري راه را براي طرح مسائل اخلاقي، هنجاري، و ارزشي که اين انگاره بر آنها تاکيد دارد، مي گشايد. بر اين مبنا نقش گفتگوي تمدن ها با توجه به دستاوردها و مباحث نظري و فرانظري مورد توجه اين نظريه، مورد بررسي قرار مي گيرد و نشان داده خواهد شد که علاوه بر آنکه اين نظريه مي تواند در روشن شدن اهميت و جايگاه انگاره گفتگوي تمدن ها راهگشا باشد، خود اين انگاره در بسياري از ابعاد مويد و مکمل جدي ترين موضوعات مورد توجه سازه انگاري است. در اين مقاله پس از نگاهي اجمالي به انگاره گفتگوي تمدن ها و اهميت آن در روابط بين الملل شالوده ها و محورهاي اصلي سازه انگاري مورد بررسي قرار مي گيرند و پس از آن نسبت گفتگوي تمدن ها با اين مباني مورد بحث قرار خواهد گرفت.