وقتي كه دشمنان انقلاب اسلامي ما خود مي گفتند كه «با بحران برنامه ريزي مواجه شدند» و كسينجر مي گفت كه امام خميني(ره) «گويي از جاي ديگري الهام مي گرفت» نشان آشكاري بر متفاوت بودن جنس انقلاب و ناملموس بودن ابعاد عميق روحي و فرهنگي آن بود. اما به راستي چرا نظريه هاي علوم سياسي و اجتماعي از درك ماهيت انقلاب اسلامي ناتوان بوده و هستند؟ آيا جز اين است كه شناخت و درك انقلاب اسلامي نيازمند معارف و ديدگاه هاي ديگري، خارج از چهارچوب هاي مادي و ارزيابي هاي دنيوي است. در مقاله زير از ضعف و ناتواني انديشه ها و انديشه پردازان غربي در تحليل ماهيت انقلاب اسلامي پرده گشايي شده است