این مقاله با رد این نظریه که مدینه در قرآن به جامعه ای متمدن و قریه به جامعه ای غیرمتمدن اشاره دارد، به تحلیل دقیق موارد استعمال این دو واژه در قرآن کریم می پردازد. به این نتیجه می رسد آنچه در مقابل مدینه و حتی قریه قرار می گیرد، بدویت و بادیه است که اجازه شکل گیری تمدن را نمی دهد. مدینه و قریه از لحاظ ایجاد موقعیت برای برساختن تمدن، بایکدیگر اختلافی نداشته؛ در یک دسته قرار می گیرند. نویسنده در پایان "ملک" را به عنوان یک نمونه عالی برای تمدن شناسایی کرده که در عصر حکومت امام عصر(ع) برپا می شود که می تواند به عنوان یک شاخص برای شناسایی و ارزیابی تمدن ها مورد مطالعه قرار گیرد.