تاریخ‌نگاری معاصر ما از آسیب‌های بسیار جدی رنج می‌برد. یکی از مهم‌ترین این آسیب‌ها، به فراموشی سپرده شدن موضوعات مهم و کلیدی در متن آن می‌باشد. از جمله این موضوعات می‌توان به رویکرد جریان دینی که همواره علمای شیعه نماد و طلایه‌دار آن بوده‌اند در قبال جریان‌ها و اندیشه‌های غربی اشاره نمود که با کمال تأسف یا به آن پرداخته نشده، یا به صورت بسیار جزئی و در حاشیه و در اکثر موارد به شکل تحریف شده و غیرواقعی به آن پرداخته شده است. پیش‌فرض این نوشتار این است که برخی دلایل دینی، سیاسی و اجتماعی ویژه باعث شده است علما بیش‌تر از سایر مردم در معرض و موضع رویارویی با غرب سیاسی و فکری قرار بگیرند. این نوشتار در صدد است تا به اجمال، به دلایل این موضع‌گیری بپردازد.