مسئله اصلی در این مقاله کشف «حلقه های ارتباطی میان مسائل فلسفه اسلامی با مسائل علوم انسانی» است. علوم انسانی به مثابه فرآیندهای حرکت و تغییر در فرد و جامعه هستند و علم فلسفه متکفل تبیین معادلات کلانِ حرکت و تغییر است، فلسفه اسلامی و بالخصوص رویکرد حکمت متعالیه، معتقد است که باید این معادلات را در مقیاس کلِ شبکه هستی بررسی نمود تا حقیقت آشکار شود؛ بنابراین باید گفت که: مفهوم کلیدی در این مقاله، مفهوم «شبکه هستی» است و مقصود از آن ملاحظه کل موجودات و روابط برآیندیِ میان آنهاست. در پاسخ به مساله اصلی مقاله، میتوان حداقل 10 محور اصلی را در رابطه میان فلسفه و علوم انسانی، به عنوان «نظریههای راهنما»برای تولید علوم انسانی اسالمی برشمرد: نظریه های راهنما با عناوینِ: «پارادایم شبکه ای، روش تحقیق شبکه ای، حق شبکه ای، بسته مفاهیم بینهایت محور، مدل نیازهایشبکه ای، شاخص های انسان سالم در مقیاس شبکه هستی، عدل شبکه ای، معادلات تصمیمگیری شبکه ای، رشد و تربیت شبکه ای، سعادت شبکه ای»