مطالعه پدیده راه پیماییهای نوین اربعینی از و تـ منظرهای مختلفی قابل بررسی است. آیا اربعین های جدید یک پدیده اجتماعی برآمده از رهایی جامعه آن عراقی و ایرانی از دوران استبداد و دیکتاتوری صدام است؟ آیا یک پدیده تاریخی و مذهبی جهش یافته برا توسط دینداران به منظور هویت بخشی نوین جامعه شیعی در مواجهه با هجمه فرهنگی جهان غرب است؟ آیا یک پدیده تاریخی و مذهبی حجیم شده و برا تقلیل یافته در بستر فستیوال گرایی و جشنواره زدگی جهان مدرن است؟ آیا یک پدیده سیاسی برنامه ریزی شده توسط جبهه مقاومت در مواجهه با تنشهای منطقه ای نظام سلطه است؟ آیا میتوان اربعین را فراتر از یک پدیده انسانی و اجتماعی و سیاسی در جایگاه یک پدیده الهی و نورانی اری مبتنی بر هدف و کارکرد حقاني مشخص مطالعه کرد؟ آیا این پدیده چه در جایگاه یک پدیده تاریخی و اجتماعی و چه در جایگاه یک پدیده الهی، یک پدیده زودگذر و موقتی و ایستاست یا ظرفیت و کارکردهای تمدنی دارد؟ در این نوشتار فرصت کافی برای پاسخ تفصیلی به تمام سئوالات مذکور وجود ندارد، لذا به طور خلاصه به نوع شناسی پدیده اربعین و مطالعه شاخصهایی آفر که بدان جایگاه یک پدیده تمدنی را می بخشد خواهیم پرداخت.
/
/