نویسنده بر این باور است که نظریه نظم جهانی در تبیین چگونگی توسعه ی سرمایه داری و روند جهانی شدن نسبت به نظریه ی رئالیسم از کارایی بیشتری برخوردار است. در بخش نخست این مقاله به ریشه های جهانی شدن و در بخش بعد درباره ی ارتباط دو جانبه و پیچیده ی میان تمدن و جهانی شدن پرداخته شده است.