کتاب آفتاب و زمین از جمله کتب مستقل سیاسى است که تاکنون در هیچ یک از آثار و مقالات مربوط به کتاب‏شناسى و یا تاریخ انقلاب مشروطیت معرفى نشده است.نام نویسنده آن چنانچه از صفحات اولیه کتاب معلوم مى‏شود شخصى است به نام میرزا عباس یزدى فرزند میرزا على اکبر شهیر به صرّاف، تاریخ طبع کتاب چنانچه در آخرین صفحه آن گزارش شده بدین قرار است«فى شهر جمادى الاول من شهور سنه اثنین و ثلاثین و ثلاث مأة بعد الالف من الهجرة النبویه و على هاجرها الف الف تحیة و الثناء 1332».محل طبع کتاب در شهر اصفهان بوده و نام دیگر آن«تنبیه للغافلین» است. سبک نگارش نویسنده نه خیلى مغلق‏نویسى دشوار است و نه روان‏نویس و ساده‏گویى و ظاهرا نویسنده بنابر مطالعات فلسفى و اندیشه‏هاى خاص خود سبک نویسندگى مخصوص بخود داشته است. هدف از این مقاله نه معرفى کتاب و بحث در کتاب‏شناسى است، بلکه بررسى فلسفه سیاسى و اجتماعى و قدرت درک و انتزاع و شعور ملى و سیاسى رجال و اهل فکر و قلم در عصر مشروطیت است، رجالى که شهرتى داشته‏اند و نه اسم و رسمى، و از این لحاظ که جزو طبقات ممتاز و یا حاکمه نبوده و از طبقه مردم بوده و اینگونه عقاید منسجم را ابراز مى‏کرده‏اند جاى بسیار امیدوارى و دقت است.