عصر روشنگری عنوانی است برای قرن هیجدهم و یا لااقل سال‌هایی از این قرن که مقدمه‌ی انقلاب کبیر فرانسه بود. سال‌هایی که جنبش فلسفی و انقلاب علمی و فکری نهضت روشنگری اروپا را آغاز کرد و ویژگی عمده‌ی آن انکار حجیت منقولات و اتکا به تجربه برای رسیدن به حقایق بود. این نهضت با ایمانی غیرمذهبی شروع شد و از مایه‌های صددرصد مادی برخوردار و بری از هرگونه احساس مافوق طبیعی بود. امور دنیوی از مسائل مذهبی تفکیک شد، عوامل اجتماعی و اقتصادی به کمک تحولات فکری توجه مردم را از دیانت قدیمی بازداشت، کلیسا و کشیشان حیثیت زعامت را که داشتند از کف دادند، و دیگر اقتصاد سیاست و دادوستد و مملکت‌داری تابع مقاصد دینی نبود.