«آینده‌پژوهی»علم و هنر کشف آینده و شکل بخشیدن به دنیای مطلوب فرداست. از ویژگی‌های مهم این دانش،بهره‌گیری از ابزارهای علمی به منظور ترسیم‌ چشم‌انداز متناب با ارزش‌های حاکم بر جامعه و برنامه‌ریزی برای نیل به جامعهء مطلوب است.از این رو،جامعه‌شناسان آینده‌پژوهی را ابزار هدایت اجتماعی‌ دانسته‌اند. اسلام نیز علاوه بر جامعهء آرمانی،که نوید تحقق آن را در فرجام تاریخ داده است،از پیروان خود انتظار دارد که با الهام از شاخص‌های آن جامعهء آرمانی،به اقتضای‌ امکانات و توانمندی اجتماعی خود،بکوشند تا در یک روند تکاملی حداقل‌هایی از ویژگی‌های جامعهء مطلوب اسلامی را محقق سازند.با الهام از آموزه‌های اسلامی‌ همچون سنت‌های اجتماعی و صبغهء عبرت‌آموزی آن و فلسفهء انتظار،می‌توان نوعی‌ آینده‌پژوهی دینی را استخراج نمود که حاصل آن،ترسیم چشم‌اندازی دقیق از آینده‌ای آرمانی باشد.با قرار دادن این آیندهء مطلوب به عنوان هدف،می‌توان‌ آینده‌های مقدور را به عنوان حلقه‌های میانی نیل به ویژگی‌های جامعهء آمادهء ظهور، طراحی و تعریف نمود.