از آغاز قرن بیستم، منطقه عربی دستخوش تحولات متعددی شده است، به ویژه پس از جنگ جهانی اول، زمانی که جهان شاهد ظهور یک جنبش ملی گرایانه فرهنگی و فکری عرب بود. این جنبش با جاه طلبی به دنبال ایجاد یک پروژه رنسانس برای منطقه عربی بود که ملت های عرب را بر اساس ویژگی های مشترک، یعنی تاریخ، زبان، هویت و مبارزات مشترک متحد کند.

مرکز مطالعات وحدت عرب (CAUS) در سال 1975 برای ایجاد یک وحدت عربی تاسیس شد. گروهی از عرب گرایان خواستار افتتاح اتاق فکری شدند که تحقیقات علمی را با هدف کمک به غنی سازی دانش عمومی و افزایش آگاهی در مورد نگرانی های کلیدی در منطقه انجام دهد. موضوعات عمومی مورد علاقه شامل چالش های تاریخی، سیاسی، اجتماعی و اقتصادی است که در داخل و سطوح ملی، فراملی و ژئوپلیتیکی وجود دارد. بیانیه اعلامیه مرکز مطالعات وحدت عربی بر اهمیت وحدت عربی از طریق ایجاد انگیزه برای توسعه اجتماعی-اقتصادی و توانمندسازی سیاسی در عرصه بین المللی تاکید می کند. این مرکز قرار است “تحقیقات علمی مستقل و علمی در تمام جنبه های جامعه عرب و وحدت عرب، عاری از هرگونه ارتباط با وابستگی های دولتی، و در فضایی به دور از سیاست حزبی” انجام دهد.