دانش کائنات الجو، بخشی از طبیعیات قدیم است که محور آن بحث از پدیده های جوی، به طور خاص، باد و باران و رعد و برق و رنگین کمان و نیز جز و مد است. این دانش در یونان شکل عامی به خود گرفت و سپس به دنیای اسلام وارد شد. عده ای بر اساس آیات و اخباری که در برخی از این موضوعات وجود داشت، و برداشت هایی که از آنها می شد، سعی کردند تکلیف خود را با نظریات یونانی که اصطلاحاً متعلق به حکما بود، روشن کنند. برخی مخالف آن بودند که گزاره های درست را تنها همان می دانستند که در متون دینی آمده بود. تصور آنها این بود که دانش طبیعیات یا بسیاری از آنها دیدگاه های آن، با توحید سازگار نیست. آنها تلاش می کردند آیات و اخبار را رو در روی طبیعیات بدانند. آثار فراوانی نوشته شد و طبیعیات در آثاری مانند شفا مدون شد. بدین ترتیب، فلاسفه کار خود را کردند و مخالفان آنان، از متکلمان و اخباریان، راه نقادانه خود را رفتند. این میراث و واکنش ها در قبال آن، از قرن سوم تا دوره جدید، همواره و از زوایای مختلف محل بحث بوده است. شکل اخباری آن تا نقادی های کلامی. این کتاب سعی کرده است جوانبی از این بحث را با عنوان تجربه ای از گفتمان علمی – دینی در دانش پدیده های جوی یا همان کائنات الجو در اختیار علاقه مندان به جریان اسلامی کردن علوم قرار دهد.