در این تحقیق که مربوط به دوره سوم تحول فلسفه ی سیاسی در ایران است و با عصر مشروطیت آغاز می شود در بخش اول به معرفی اجمالی کتاب ها و رساله های مستقل سیاسی پرداخته شده است. در بخش دوم به بحث و بررسی درباره فلسفه اجتماعی و سیاسی و افکار نویسندگان تعدادی از کتاب ها و رساله های دهه اول مشروطیت اختصاص یافته و نکات، موضوعات و اندیشه های نویسندگان چند کتاب ارزشمند در طرح کلی به بحث گذاشته شده است. در فصل اول بخش سوم، روش شناسی (متدولوژی) منابع مستقل سیاسی بررسی شده و در فصل بعد به بحث و بررسی فلسفه تاریخ و جایگاه انسان در جامعه سیاسی و سرنوشت فردی و جمعی او از دیدگاه متون سیاسی عصر مشروطیت توجه شده و انعکاس اراده، امید و اختیار و همچنین تفسیر مثبت از سرنوشت و تقدیر مورد ارزیابی قرار گرفته، علل عظمت و انحطاط ملل و همچنین تفسیر حماسی و تصویری پر تحرک از روحیات ایرانیان آورده شده است. نویسنده معتقد است آنچه از بررسی چهار قسمت (منابع، روش شناسی، فلسفه تاریخ و ساخت اندیشه های سیاسی) بدست می آید مقطعی مهم و اساسی را نشان می دهد، دوره ی متحولی که می توان آن را سر فصل عصر جدیدی در فکر سیاسی ایرانیان دانست.عصری که بسیاری از عناصر آن، روح حاکم بر حیات فکری - سیاسی دهه های اخیر ایران بوده است.