آرمان گرایی شیعی و نقش آن در تحقق نظام سیاسی – اجتماعی مطلوب؛ با تأکید بر تاریخ تشیع در ایران معاصر
آرمانها، همواره فاصله قابل توجهی با واقعیت های زندگی بشر دارند. کم کردن این فاصـله یکی از دغدغه های بزرگ متفکران و اندیشمندان در طول تاریخ بوده است . تاریخ تشـیع در ایران ، یکی از بهترین نمونه ها برای بررسی این مساله است . این پژوهش با هدف بررسی تاریخ ایران اسلامی ـ به ویژه پانصـد سـال اخیـر؛ یعنـی از ابتدای ظهور صفویه تا انقلاب اسلامی ـ از زاویه کیفیت تحقق آرمانها صورت گرفته است تـا الگویی برای شناخت بهتر آینده و کشف منطق تحول تاریخ تشیع در ایران باشد. تحلیل فوق با روش استفاده از یک مدل تمثیلی ؛ یعنـی مـدل «خلـع و لـبس » صـورت می گیرد؛ یعنی زمانی که واقعیت ها همچون لباسی که تنگ شده یا به حال اندراس افتـاده ، از تن آرمانها خلع می شوند و لباس متناسب تر به کار گرفته می شود. آرمانهای شیعه به لحاظ ذات پویا، پیش رونده و متصرف خود در هر تـاریخی کـه جریـان پیدا کنند در دل واقعیت ها و با خلع و لبسی که نسبت به واقعیت ها دارند، به نقطـه کمـال و تحقق کامل خود نزدیک می شوند. در این تحقیق ، بیان شده است که این آرمانها با عبـور از تاریخ ایران شیعی ، ایرانیان را موفق به تحقق نظام سیاسی ـ اجتماعی مطلوب خـود؛ یعنـی نظام «ولایت فقیه » ساخته اند.
5paper مرتبط
/
/
