در این مجموعه، الگوی تحقق یافته اقتصاد اسلامی در دوره تمدن اسلامی،مشتمل بر اصول حاکم بر روابط اقتصادی مسلمین و همچنین ساختار کالبدی‌بازار بعنوان مهمترین رکن ترسیم کننده اقتصاد شهری و خصوصیت مترتب برآن بررسی میشود. تجارت و نظام پیشه‌وری ممالک اسلامی بدلائل متعدد ازجمله ناتوانی و فساد حکومتهای وقت ، با نوسانات و افول زیادی مواجه‌بوده است ، سیر تاریخی بازار و روند تحولات آن و مهمترین بخش این‌تحولات که شامل به ضعف کشانیده شدن تجارت و نظام پیشه‌وری ایران دردوره قاجاریه میباشد در فصل اول بررسی میشود. در این دوره، در برخوردبا گسترش تکنولوژی و رونق اقتصادی کشورهای اروپائی، عرضه کالاهای خارجی‌جایگزین سیستم تولیدی کشور می‌گردد. در فصل دوم ویژگیهای بازار در تمدن‌اسلامی مورد بررسی قرار می‌گیرد. در این دوره رسم بر آن بود که صاحبان هرحرفه در یک مجموعه تحت عنوان صنف در قسمت مجزا از بازار قرار بگیرد.منافع حاصل از همکاریهای گروهی و ضرورت تفکیک حرفه‌های مختلف از عوامل‌تخصصی شدن بازارها محسوب می‌شد. انبوه تولید کنندگان و خریداران کالاهای‌متجانس ، ورود و خروج آزاد آنها به بازار، امکان اطلاع یافتن از وضعیت‌بازار (کیفیت و قیمت کالاها) در کمترین زمان، تحمیلی بودن قیمت بازاررا میسر می‌ساخت . لذا کالاهائی زودتر به فروش می‌رسید که ضمن برخورداری‌از کیفیت بالاتر، قیمت مناسب‌تری دارا باشد.