پیشرفت تمدن غربی در دو سده اخیر، موجب ایجاد رویکردهای مختلفی در میان اندیشمندان مسلمان درباره جایگاه و قلمروی حضور دین در دنیای مدرن شده است. عده ای تحت تأثیر اندیشمندان غربی دوره رنسانس، ضمن تأکید بر ناکارآمدی دین در پاسخ به نیازهای انسان امروزی، نجات جامعه را در محدود کردن قلمروی دین به امری شخصی دانستند. اما عده ای دیگر از جمله مفسران ضمن تأکید بر کارآمدی اسلام در همه عرصه های حیات بشر وظیفه خود را یافتن پاسخ های درخور برای نیازهای جدید و متنوع جامعه امروزی با شیوه استنطاق قرآن دانستند و در این ضمن با اشاره به مبانی نظری و شیوه های عملی تمدن غربی به ارزیابی و نقد آنها هم پرداختند. در میان این مفسران، نقش علامه طباطبایی در رویکرد نقادانه به تمدن غربی به ویژه از عصر روشنگری که یکی از مراحل مهم این تمدن به شمار می آید، بسیار برجسته است. در این پژوهش با روش کتابخانه ای اطلاعات مربوط به این مسأله در تفسیر المیزان گردآوری و با روش توصیفی- تحلیلی تبیین می شود.