بحث در باره اعتقادات اقوام گوناگون، هم اشتراکات عقیدتی آنان را که زاییده سرشتی مشترک است، آشکار می سازد و هم وجوه افتراق را که نتیجه تفاوتهای مکانی و منطقه ای است. بنابراین برای شناخت چگونگی تحول الگوهای کهن فرهنگی یک قوم، تحقیق در باره تاثیر و تاثرات تمدنهای پیرامون بر یکدیگر ضروری به نظر می رسد. با توجه به پیشینه مشترک دو فرهنگ و تمدن ایران و هند باستان، در این پژوهش کوشش شده است از طریق بررسی تطبیقی جایگاه آتش-به عنوان بن مایه هستی و پدیده ای قدسی ، روشنگر ، تطهیرکننده -در متون کهن ادبی و نیز نگاره های دینی بازمانده از این قوم ، به چرایی و چگونگی تحولات اصول اعتقادی و مراسم آئینی مذهبی پرداخته شود. بدین منظور ، صور مختلف ظهور آتش ، وجوه نمادین، وظایف و کارکردهای آن در اعتقادات ، آئین ها و مراسم عبادی و مذهبی ، در این دو تمدن مورد بررسی و مقایسه قرار گرفته است.