در ذيحجة سال 63 هجري، به دنبال شورشي درمدينه، كـارزاري ميـان سـپاه يزيـد و مدنيان در شرق مدينه رخداد كه به اعتبارمحل وقوع آن،واقعه حرِّه ناميده شد. اينواقعـه هزينـه هـاي سنگيني، به ويژه براي مردم مدينه دربرداشت. گذشته ازتخريـب،غـارت و كشـتاروحشـتناكی كـه صورت گرفت،هتك حرمت و رفتار غير اخلاقي بيسابقه اي سرزد كه به آساني تـوجيهي بـراي آن نميتوان يافت. خشونتهاي اعمال شده از سوي شاميان،تنها در زمان درگيري نبود، بلكه حتـي پـس از شكست مدنيها،همچنان ادامه داشت. اينكه به راستي چه علل و عواملي موجب بروز اينواقعـه گرديد و چرا شاميان به رفتاري رويكردند كه نه تنها با هيچيك ازموازين ديني، اخلاقـي و انسـاني همسازي نداشت، بلكه با سنتهاي عربي نيزتوجيه پذيرنبود؟ دراين مقال كوشش ميشود تـا علـت يا علل واقعي رخداد حرِّه واكـاوي شـود و طبعـاً منطـق رفتـار شـاميان نيـزتـاحـدي ذيـل آن مفهـوم ميگردد،هر چند اين سخن به معناي تأييد عمل آنان نيست. فرضيةاصلي نوشتار آن است كه عميـق شدن فاصله ميان انتظار مردم مدينه وآنچه در اختيار داشـتند، موجـب شـورش آنـان وبـه دنبـال آن شكل گيري واقعة حرِّه گرديد و درنگاه شاميان اين اعتراض، سربرآوردن رقابت كهن عربي بود كه سرسختانه ميبايست سركوب شود.