این مقاله که یکی از نوشته های مهم منی ابوالفضل است، در پی ارائه رویکرد تمدنی به مساله زن است. مقاله ای که می تواند الگویی برای خوانش منابع دینی با رویکرد تمدنی(منظور حضاری) نه صرفا در حوزه مطالعات زنان، بلکه در دیگر حوزه های تمدنی ارائه کند. بنظر می رسد منظور نویسنده از منظور حضاری، تحلیل نگاه معرفتی اسلام(وحی) با عطف توجه به تجربه های زیسته و تاریخی مسلمانان(واقع) است. این رویکرد می تواند داده های تمدنی بیشتری را از متون دینی استخراج و در اختیار تمدن پژوهان قرار دهد. این مقاله تاکید می کند که رویکرد تمدنی اهمیت خاصی در تحلیل و تفسیر مشکلات معاصر از یک سو و تعیین هویت از دیگر سو دارد. از اینرو پس از تبیین دقیق مبانی رویکرد تمدنی؛ به ارائه راهکارهایی برای خوانش متون با این رویکرد می پردازد؛ خوانشی که تنها با نگاه شبکه ای و کار تیمی میسر می شود. در پایان نیز نویسنده به تطبیق این رویکرد در مصادیق عینی می پردازد.