دولت حضرت داود و سلیمان‌( براساس قانون، عدالت‌گستری، توسعه علمی و خداباوری بود و آثاری بر جای گذاشت که هنوز پس از سه هزار سال، از تمدنی پویا در زمان ایشان حکایت دارد. نگرش حکومتی به الگوی حاکمیت داود و سلیمان‌( ما را با افق‌های روشنی از ترکیب دین و دولت، تمدن‌سازی و پویایی علم آشنا می‌کند. به ویژه که تعبیر «خلیفه خدا» برای داوود( و تعبیر «بنده نمونه خدا» برای حضرت سلیمان( به کار رفته و بدین صورت می‌توان نظام حکومتی آنها را در شرایط زمانی خود معیار کاملی از حکومت مورد رضای خدا دانست و الگویی برای اقتصاد پیشرو متکی بر معنویت، توسعه علمی و تمدن سازی بر پایه باورهای دینی می‌باشد.