پس‌از تهاجمات مغول‌ها در قرن سیزدهم میلادی (هفتم هجری) شیوه‌ها و سبک‌های نقاشی و تزیین در جوامع بخش‌های شرق نزدیک متحول و متغیر شد و حتی با معرفی نقش مایه ها و سبک‌های نقاشی چینی به داخل ایران تغییر شکل یافت، تحت حاکمیت مغول‌ها، چین و ایران دارای مناسبات سیاسی و فرهنگی گسترده‌ای شدند و در واقع برای بیش‌از نیم قرن ایلخانیان-حاکمان مغولی ایران- به‌طور کامل تحت قیمومت خان بزرگ ابتدا در بخشی از مغولستان، سپس چین حکومت می‌کرد، بودند. به‌نظر می‌رسد که مغولان شیفته و دل‌باخته غنای عناصر چینی بوده‌اند. و بر این اساس وسایل و لوازم خانگی، در انواع نقره‌ای، لاکی و چینی را اقتباس کرده بودند.