همه اتوپیاها یا آرمان شهرهایی که پس‌از افلاطون و در طول قرن‌ها از سوی انسان‌ها تصویر شده‌اند، در جست‌وجوی لامکان و لا زمانی هستند که در آن‌جا خدا وجود ندارد، مرگ اتفاق نمی‌افتد و انسان می‌تواند جاودانه بدون این‌که از مرگ و معاد ترس داشته باشد، به کام‌جویی و تمتع بپردازد. این آرمان واحد، در قرن‌های گذشته صورت‌های مختلفی یافته و مدرنیته امروز، آخرین صورتی است که به خود گرفته است. این نوشتار گذری کوتاه است بر لذت‌گرایی انسان غربی در دهکده جهانی.