عرصه‌ی علم و فناوری و دانشگاه‌ها به‌عنوان پیشران اصلی قدرت آفرین در مجموعه عناصر پیشرفت جمهوری اسلامی ایران نقش حائز اهمیتی را دارا می‌باشند. بر همین اساس هدف از این پژوهش شناسایی آینده نهاد علم در جمهوری اسلامی ایران با تأکید بر دلالت‌های تمدنی بوده که بر شناسایی پیشران‌های نهاد علم، عدم قطعیت‌ها و ترسیم سناریوها استوار می‌باشد. سوال این پژوهش بدین‌صورت قابل‌طرح است که سناریوهای آینده نهاد علم جمهوری اسلامی ایران با تأکید بر دلالت‌های تمدنی چیست؟ روش پژوهش مبتنی بر روش سناریونگاری (GBN) می‌باشد. در بخش یافته‌ها، پیشران‌های کلیدی شناسایی گردیده و دو عدم قطعیت اصلی «تمرکز بر آموزش و پژوهش در مقابل کنشگری فعال در نظام نوآوری و حکمرانی» و «تمرکز بر عرصه ملی در مقابل بین‌المللی شدن و مرجعیت جهانی» شناسایی گردیده و درنهایت 4 سناریوی «نقش‌آفرینی متمرکز بر آموزش و پژوهش در سطح ملی»، «نقش‌آفرینی متمرکز بر آموزش و پژوهش در سطح بین‌المللی»، «کنشگری فعال در زیست‌بوم نوآوری و حکمرانی ملی» و «کنشگری فعال در زیست‌بوم نوآوری و حکمرانی جهانی» شناسایی گردیده است.