این کتاب را که حاصل درس های شهید محمد باقر صدر است، می توان از دو جنبه مورد مطالعه قرار داد. از یک سو به عنوان یکی از تفاسیر قرآن که با گرایش تمدنی نوشته شده اند و از سوی دیگر به عنوان کتابی که می تواند در ارائه روش برای تفسیر تمدنی قرآن راهنما باشد. نویسنده با برخورداری از دغدغه های کلان و تمدنی به قرآن به عنوان مصدر اصلی تمدن روی می آورد تا با تکیه بر آن خلا هایی را که تمدن امروز انسان با آن روبروست پر کند. جهت دوم اهمیت کتاب که بحث روش شناسی است، در بخش نخست کتاب تبیین شده است. نویسنده در این بخش به تبیین دو روش تفسیر ترتیبی و موضوعی پرداخته؛ از میان این دو روش، تفسیر موضوعی را پاسخگوی نیازهای روز انسان می داند و در ادامه به بیان ویژگی های این روش می پردازد که مهم ترین آن تکیه این تفسیر بر واقعیت جهان واقع و مسائل روز است؛ نه ارائه تفسیری انتزاعی و منفک از واقعیت ها. نویسنده این رویکرد تفسیری را همان استنطاق قرآن می داند که قابلیت عرضه موضوعات مهم روز و دریافت پاسخ را فراهم می کند. بخش دیگر کتاب به پیاده سازی همین روش در استخراج "سنت های تاریخ قرآن" اختصاص می یابد. نویسنده در این بخش با سطح تحلیل کلان خود، مسائل عینی روز را به قرآن عرضه کرده، با طرح پرسش های کلان تمدنی به نظریه پردازی بر مبنای قرآن در موضوع "سنت های تاریخ" می پردازد. امری که در حوزه تمدن سازی می تواند بسیاری از خلاهای نظریه پردازی را جبران کرده، روشی برای استخراج عناصر تمدنی و نظریه پردازی تمدنی از قرآن بدست دهد. در بخش دیگری از کتاب نیز به تحلیل عناصر اجتماعی قرآن پرداخته شده، در آن اموری چون عناصر تشکیل دهنده جامعه، تحلیل مناسبات انسان و انسان و رابطه انسان و طبیعت که مهم ترین مسئله تمدنی است، تبیین می شود.