امام علی بن موسی فرزند،امام هفتم در سال 148 هجری قمری‌ متولد و در سال 203 هجری به شهادت رسیده است. امام هشتم پس از پدر بزرگوارش به امر خدا و معرفی پیامبر (ص) و ائمه (ع) خود به امامت رسید امام رضا (ع) دارای شخصیتی برجسته و دوست‌داشتنی و سرشار از فضایل اخلاقی بود به‌گونه‌ای که در معاشرت با افراد مختلف با برخوردی سازنده و رفتارهای کریمانه، درس‌های آموزنده‌ای به همگان می‌داد. مهربانی و عطوفت امام نسبت به مردم به‌ویژه مستضعفان زبانزد خاص و عام بود؛ همان‌گونه که نسبت به طاغوت‌های زمان و مستکبران با ‌بی‌اعتنایی برخورد می‌کرد.امام رضا (ع) مدتی از امامت خود با هارون خلیفه عباسی و پس‌ازآن با پسرش امین و سپس با پسر دیگرش مأمون معاصر بود.سیاست خلفای‌ بنی‌عباس نسبت به سادات علوی سیاستی خشونت‌آمیز بود امام رضا (ع) برخلاف میل و بدون علاقه به دستور مأمون عباسی به خراسان و مرو آورده شدند و در این شهر اقامت گزیدند. حضور ایشان در شرقی‌ترین نقاط جهان اسلام باعث شد که مردم این نواحی آشنایی بیشتری با خاندان رسول ا…(ص) پیدا کنند. ایشان بعد از ورود به مرو، در هیچ‌یک از امور خلافت و قضاوت دخالت نکردند ولی به فعالیت گسترده علمی و فرهنگی پرداختند که ازجمله آن‌ها تشکیل جلسات درس در مسجد مرو و در خانه خود و مناظرات گوناگون بود که با حضور شاگردان و پیروان سایر ادیان برگزار می‌شد. این مناظرات و جلسات علمی باعث به وجود آمدن فصلی جدید در توسعه‌ی علم و فرهنگ تمدن اسلامی در خراسان شد و یک جریان علمی وسیع در خراسان به وجود آورد که پس از شهادت آن حضرت ادامه یافت. ،اما مقام و جایگاه ایشان نزد شیعیان ایرانی و ارادتمندانی که در جوار مرقد ایشان زندگی می‌کنند،موقعیت خاصی دارد و این به دلیل وجود ضریح مطهر امام رضا (ع) در ایران و در شهر مشهد است.